مقالاتمقالات متخصص مغز و اعصاب

از کجا بفهمیم ناراحتی اعصاب داریم؟

آیا برای شما تا کنون این سوال پیش آمده است که از کجا بفهمم ناراحتی اعصاب دارم؟

امروزه شاهد پیشرفت روز افزون تکنولوژی و حضور پررنگ آن در زندگی روزمره های خود هستیم که در بسیاری از موارد به ما کمک می‌کند تا بتوانیم کارهای شگفت انگیزی انجام دهیم.

امروزه می توانیم با سرعت بالا به اطلاعات مختلف دست پیدا کنیم و با ابزارهایی آن ها را آنالیز کنیم تا در کسب و کار خود موفق باشیم یا می توانیم به تحصیل سرگرمی‌های دیجیتال مراجعه کنید تا از بازی ها و سرگرمی های مدرن استفاده کنیم.

تمام این عوامل و سرعت بالای زندگی در عصر حاضر می تواند موجب  شود تا ما به اندازه کافی برای خودمان و اطرافیانمان وقت صرف نکنیم و این می تواند موجب ایجاد روحی و عاطفی در ما و اشخاص دور و بر ما شود.

همچنین حجم بالای اطلاعات و پردازش های ذهنی و مشاغل جدید که هر چه بیشتر با دنیای دیجیتال سرکار دارند موجب شده است که افراد دچار آسیب های روحی و روانی بشوند و اختلالاتی از این قبیل برای آنها پیش بیاید و باید گفت در اثر حاضر توجه به سلامت روان یکی از نیازهای مبتلا به می باشد.

از این رو ما باید مطالعه خود را افزایش دهیم تا در صورت بروز علائم بیماری های روحی و روانی در مراحل اولیه پزشک مراجعه کنیم تا بتوانیم با کمترین آسیب بیماری را در ابتدا درمان کرده و سلامت خود و خانواده مان را تامین کنیم.

در این مقاله ما به این موارد و علائم اشاره می‌کنیم اما این نکته را نیز به خاطر داشته باشید که ممکن است مقادیر اندکی از این علائم در همه ما وجود داشته باشد و جزو رفتار پایه شخصیتی ما باشد اما اگر این علائم زیاد و قابل لمس شوند می توانند نشانه بیماری های حوزه اعصاب و روان باشند که باید مورد پیگیری و بررسی قرار بگیرد.

برای ارتباط با برترین جراحان و متخصصان می توانید به صورت کاملا رایگان با پزشکان سلامتی بدون مرز مشاوره داشته باشید. برای مشاوره رایگان روی لینک کلیک کنید.

علائم بیماری های روحی و روانی

ضعف حافظه یا کوری چهره

یکی از این علائم ضعف حافظه درخصوص به خاطر آوردن چهره ها مسأله ی نادری نیست و گذشته از این، ما در طول زندگی مان با آدم های بسیار زیادی مواجه می شویم و به خاطر نیاوردن بعضی از آن ها کاملا طبیعی است.

به علاوه، توانایی شناسایی چهره ها به سن افراد بستگی دارد چون مغز ما به نیاز به زمان دارد تا توانایی به خاطر سپردن و شناسایی خصوصیات چهره ی دیگران در آن رشد کند و این توانایی در سنین ۳۰ تا ۳۴ سال به اوج می رسد بنابراین احتمالا هنوز این توانایی در مغز شما به طور کامل رشد نیافته است.

در واقع به این صورت است که کوری چهره یا پروسوپگنوزی (Prosopagnosia) نوعی اختلال است که در اثر آن فرد نه تنها قادر نیست چهره ی آشنایانش را به خاطر بیاورد، بلکه مغز او اصلا توانایی شناسایی آن ها را ندارد.

افراد مبتلا به این اختلال از روش های دیگری برای شناسایی دیگران استفاده می کنند مثلا از روی مدل موها، صدا، اکسسوری ها و غیره و با تغییر هر یک از این موارد، فرد مبتلا به کوری چهره دیگر شما را نمی شناسد.

روش های تشخیص

اگر احساس کردید که از خصوصیات چهره ی دیگران (مثلا: پسر عینکی) برای توصیف کردن آن ها استفاده نمی کنید یا اگر هنگام صحبت با دیگران اسم آن ها را به زبان نمی آورید و یا اگر نقش اول فیلم ها را با هم اشتباه می گیرید و امثال این ها احتمالا دچار کوری چهره هستید.

از کجا بفهمیم ناراحتی اعصاب داریم؟

ناله و شکایت و خود بیمار انگاری در ناراحتی اعصاب

آن دسته از افرادی که دائما ناله و شکایت می کنند هدفی جز جلب توجه دیگران ندارند و به علاوه، آن ها همیشه به دنبال سوء استفاده از دیگران هستند و سعی می کنند بخشی از مشکلات شان را به گردن آن ها بیندازند.

اما افراد خود بیمار انگار همیشه نگران هستند که بیمار شوند و بیش از حد به وضعیت جسمی شان توجه دارند و این افراد ممکن است بدانند که بیماری جدی ای ندارند اما کماکان و مصرانه دنبال نشانه های بیماری در خود هستند.

راه های تشخیص

اگر مشاهده کردید که دوست یا یکی از اعضای خانواده ی شما دائما درباره ی وضعیت سلامتی اش ناله و شکایت می کند، به او پیشنهاد دهید که به یک پزشک مراجعه کند.

احتمالا او از این کار طفره می رود (مثلا بهانه می آورد که بیماری اش جدی نیست و نیازی به دکتر رفتن ندارد)، اما افراد مبتلا به خود بیمار انگاری یا هایپوکوندریا (Hypochondria) این پیشنهاد را قبول می کنند. به علاوه، یکی از نشانه های مهم خود بیمار انگاری این است که افراد مبتلا به این اختلال اغلب دست به خود درمانی می زنند (و حتی گاهی از داروهای تخصصی ای استفاده می کنند).

تمیز و مرتب بودن یا وسواس فکری عملی در ناراحتی اعصاب

به طور کلی آدم های تمیز و مرتب اعتقاد دارند هیچ کس بهتر از خودشان نمی تواند خانه شان را تمیز کند و برق انداختن وسایل خانه تبدیل به معنای زندگی در چنین افرادی می شود و این افراد به شدت دقیق و موشکاف هستند و اگر اعضای خانواده خانه را کثیف یا نامرتب کنند واقعا دلخور می شوند.

در اختلال وسواس فکری عملی، عمل تمیز کردن یا انجام کارهای تکراری  راهی برای خلاص شدن از افکار و ایده های وسواس گونه و غیر ارادی است. این وسواس ها می توانند چیزهای ساده ای مثل ترس از آتش گرفتن چیزی یا حتی موارد عجیب تری هم باشند و در یکی از موارد ابتلا به این اختلال، بیمار ترس از آن داشت که یک روز دخترش را اشتباها با یک بسته پست کند.

روش های تشخیص

در این موارد یکی از مشخصه های اختلال وسواس فکری عملی این است که افراد مبتلا به آن از نظر اطرافیان شان عجیب به نظر می رسند، در حالی که رفتار های این اشخاص از نظر خودشان بی معنی نیست.

برای مثال، اگر شخصی ظرف های داخل کابینت را همیشه تمیز می کند، این کار را انجام می دهد تا حشرات در آنجا لانه نکنند اما اگر همان شخص همیشه ظرف ها را با یک نظم و ترتیب خاص، بر اساس رنگ ها، اشکال و غیره درون کابینت می چیند، این مسأله ممکن است از نشانه های اختلال وسواس فکری عملی باشد.

اختلال صرفه جویی یا انبار کردن در ناراحتی اعصاب

قطعا دیده اید که آدم های حریص دل کندن از داشته هایشان برایشان سخت است، حتی اگر وسایل بی ارزشی باشند و در نتیجه بالکن یا انباری خانه شان را پر از وسایل به درد نخوری می کنند که «ممکن است یک روز به کارشان بیایند».

اختلال انبار کردن بیمارگونه یا سیلوگومنیا (Syllogomania) نوعی بیماری است که در اثر آن فرد مبتلا وسایل غیر ضروری ای را جمع آوری می کند و آن ها را نگه می دارد.

این وسایل به قدری زیاد هستند که فرد را از داشتن یک زندگی طبیعی محروم می کنند، مثلا جلوی راه رفت و آمد در خانه را می گیرند یا مانع بسته شدن درهای کمدها و اتاق ها می شوند.

راه تشخیص بیماری: افراد حریص معمولا از وسایلی که جمع می کنند مراقبت می کنند، مثلا آن ها را تعمیر و درون کمد نگهداری می کنند اما افراد مبتلا به اختلال سیلوگومنیا وسایل شان را روی هم تلنبار می کنند.

این افراد به کسی اجازه ی کمک نمی دهند تا با این کار از داشته هایشان «محافظت کنند» حتی اگر آن وسایل شکسته یا غیر قابل تعمیر باشند نمی‌گذارند کسی به آنها نزدیک شود.

از کجا بفهمیم ناراحتی اعصاب داریم؟

مراقبت افراطی یا سندروم مونچاوزن

در این اختلال مراجعه ی افراطی به پزشک برای معاینه ی کودک به هر دلیل جزئی ای احتمالا یکی از نشانه های مراقبت افراطی( Hypercare) است و تشویش والدین می تواند برای کودک آن ها هم خطرناک باشد چون ممکن است فرزندشان بعدها در سنین بالاتر اعتماد به نفس پایینی داشته و فاقد مهارت های مفید برای زندگی باشند.

سندروم مونچاوزن (Munchausen Syndrome) بیشتر در میان زنان شایع است و افراد مبتلا به این اختلال، نشانه های بیماری را به طور ساختگی در کودک خود یا هر کس دیگری که مسئول مراقبت از آن هستند به وجود می آورند و مادران از این روش برای جلب توجه و محبت دیگران استفاده می کنند.

راه های تشخیص

در حقیقت تشخیص این سندروم بسیار سخت است چون مادرها اعتراف نمی کنند که خودشان به طور ساختگی علائم بیماری را در کودک شان به وجود آوردند.

به طور معمول فرزندان چنین مادرانی اغلب به دلیل ابتلا به بیماری های مختلفی در بیمارستان بستری می شوند و عامل بیماری معلوم نمی شود چون نشانه هایی که مادر توضیح می دهد با نتایج آزمایش ها همخوانی ندارد.

حواس پرتی یا گمشدگی مکانی در ناراحتی اعصاب

اگر معمولا برایتان این مشکل پیش می آید که در شهر خودتان گم می شوید، احتمالا در تفکر فضایی ضعف دارید و افراد زیادی این مشکل را دارند، با این حال، «ضعف در جهت یابی» (Topographical Cretinism) بیشتر در میان زنان شایع است و در اغلب موارد، این ناتوانی یک ویژگی ژنتیکی است.

گمشدگی مکانی (Topographical disorientation) نوعی اختلال عصبی است که در اثر آن فرد مبتلا در شرایط خاصی قادر به جهت یابی نیست.

روش های تشخیص

به طور معمول افراد مبتلا به کمشدگی مکانی نمی توانند جهت مسیرشان را در محیط اطراف خود تشخیص دهند و آن ها علائم راهنما را به خاطر می آورند اما نمی دانند که به کدام جهت باید بروند. در موارد پیشرفته ی این بیماری، فرد مبتلا حتی ممکن است در خانه ی خود هم گم شود و در اغلب موارد، این مشکل در اثر اختلالات مغزی ای مثل سکته یا خونریزی مغزی به وجود می آید.

حس اشمئزاز یا سندروم مثانه ی خجالتی در ناراحتی اعصاب

در این افراد در اغلب موارد عدم تمایل به استفاده از توالت های عمومی به دلیل احساس اشمئزاز است. در این حالت، ترس از سرایت میکروب ها به میل خالی کردن مثانه غلبه می کند.

در واقع سندروم مثانه ی خجالتی یا پاروریسس (Paruresis) به ترس از ادرار کردن در توالت های عمومی اطلاق می شود و وقتی اشخاص دیگری هم در توالت عمومی حضور داشته باشند، افراد مبتلا به این سندروم با تجربه ی حالتی مانند دریافت هشدار، سطح آدرنالین در خون شان بالا می رود که نتیجه ی آن اسپاسم مجرای ادرار است.

این مشکل بیشتر در میان مردانی شایع است که قادر نیستند خود را با محیط های مختلف انطباق دهند و همینطور مردانی که در دوران جوانی مشکل برقراری ارتباط با جنس مخالف داشتند.

راه های تشخیص

باید توجه داشت که پاروریسس با احساس خجالت یا چندش متفاوت است چون این بیماری می تواند پیشرفت کند و در مراحل اولیه ی بیماری، استفاده از توالت های عمومی در حضور دیگران برای بیمار دشوار است، و در مراحل پیشرفته ی آن، شخص حتی در خانه هم به سختی ادرار می کند و این فوبیا بسیار شایع است و نزدیک ۲۲۰ میلیون نفر در سراسر دنیا از مشکلات مشابهی رنج می برند.

حال بد یا افسردگی در ناراحتی اعصاب

در حقیقت می‌توان گفت همه ی ما گاهی احساس غم، تنهایی یا نداشتن اعتماد به نفس را تجربه می کنیم و معمولا این حال بد روحی واکنشی به وقایع زندگی بوده و کاملا گذرا است.

افسردگی یک اختلال روانی جدی است و نشانه های اصلی آن حال بد روحی یا ناتوانی در لذت بردن از زندگی است و از این طریق می‌تواند کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار دهد.

روش های تشخیص

معمولاً افراد مبتلا به افسردگی توانایی تمرکز کردن را از دست می دهند و سعی می کنند از ارتباط با دوستان و نزدیکان شان خودداری کنند. این افراد روی جنبه های منفی زندگی تمرکز می کنند و از کمبود عزت نفس رنج می برند. به علاوه، افسردگی علائم فیزیکی هم دارد، مثل بی خوابی، احساس درد در قلب و معده و کاهش وزن.

ترس یا فوبیا در ناراحتی اعصاب

بطور طبیعی در بدن انسان ترس یک مکانیزم تکاملی است که ما برای بقا به آن نیاز داریم و وقتی از چیزی می ترسیم، مجموعه ای از واکنش های شیمیایی در بدن ما رخ می دهد که در اثر  هورمون های آدرنالین، نروپینفرین و تستوسترون وارد خون می شوند. و این عناصر هستند که ما را وادار به دویدن، فریاد زدن و بسیاری از دیگری واکنش ها می کنند.

در اصل فوبیا یک ترس بیمارگونه ی غیر قابل کنترل است که از فکر یک موقعیت یا چیز ترسناکی ناشی می شود و برخلاف ترس های طبیعی، فوبیا تأثیری منفی بر روان فرد دارد چون می تواند منجر به بروز اختلالات روانی، تیک های عصبی و افسردگی شود.

روش های تشخیص

احساس ترس در موقعیت هایی به وجود می آید که زندگی یا سلامت شخص به خطر می افتد، اما فوبیا دلیل منطقی ندارد، مثل دورافوبیا (Doraphobia) که ترس از دادن و گرفتن هدیه است یا وربوفوبیا (Verbophobia) که ترس از بعضی کلمات خاص است. برخلاف ترس، فوبیا می تواند علائم فیزیکی ناخوشایندی هم داشته باشد، مثل نفس نفس زدن، تعریق و تپش قلب و غیره

برای ارتباط با برترین جراحان و متخصصان می توانید به صورت کاملا رایگان با پزشکان سلامتی بدون مرز مشاوره داشته باشید. برای مشاوره رایگان روی لینک کلیک کنید.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا